მარტინ არაგონელი 1396-1410 წლებში არაგონის, სიცილიის, ვალენსიის, სარდინიის და კორსიკის მეფისა და ბარსელონის გრაფის ტიტულებს ატარებდა. მმართველობის პერიოდში მან ამ მიწებზე მშვიდობის დამყარება შეძლო და, ალბათ, გაცილებით მეტსაც მოასწრებდა, რომ არა ერთი ავბედითი დღე, როდესაც მთელი ბატის შეჭმის შემდეგ მეფემ თავის გასახალისებლად კარის მასხარის მოხმობა გადაწყვიტა. ამ უკანასკნელმა მისვლა დაიგვიანა და შეკითხვაზე, სად იყო აქამდე, აქვე, ვენახში, სადაც ხეზე ირემი ისეა კუდით ჩამოკიდული, თითქოს ვინმეს ლეღვის ქურდობისთვის დაესაჯოსო, უპასუხა. მემატიანეთა ცნობით, მარტინმა სიცილი უცნაური სცენის წარმოდგენისთანავე დაიწყო და ასე გრძელდებოდა სამი საათის განმავლობაში, მანამ, სანამ მკვდარი იატაკს დაენარცხებოდა.
მარტინ არაგონელი 1396-1410 წლებში არაგონის, სიცილიის, ვალენსიის, სარდინიის და კორსიკის მეფისა და ბარსელონის გრაფის ტიტულებს ატარებდა. მმართველობის პერიოდში მან ამ მიწებზე მშვიდობის დამყარება შეძლო და, ალბათ, გაცილებით მეტსაც მოასწრებდა, რომ არა ერთი ავბედითი დღე, როდესაც მთელი ბატის შეჭმის შემდეგ მეფემ თავის გასახალისებლად კარის მასხარის მოხმობა გადაწყვიტა. ამ უკანასკნელმა მისვლა დაიგვიანა და შეკითხვაზე, სად იყო აქამდე, აქვე, ვენახში, სადაც ხეზე ირემი ისეა კუდით ჩამოკიდული, თითქოს ვინმეს ლეღვის ქურდობისთვის დაესაჯოსო, უპასუხა. მემატიანეთა ცნობით, მარტინმა სიცილი უცნაური სცენის წარმოდგენისთანავე დაიწყო და ასე გრძელდებოდა სამი საათის განმავლობაში, მანამ, სანამ მკვდარი იატაკს დაენარცხებოდა.
მარტინ არაგონელი 1396-1410 წლებში არაგონის, სიცილიის, ვალენსიის, სარდინიის და კორსიკის მეფისა და ბარსელონის გრაფის ტიტულებს ატარებდა. მმართველობის პერიოდში მან ამ მიწებზე მშვიდობის დამყარება შეძლო და, ალბათ, გაცილებით მეტსაც მოასწრებდა, რომ არა ერთი ავბედითი დღე, როდესაც მთელი ბატის შეჭმის შემდეგ მეფემ თავის გასახალისებლად კარის მასხარის მოხმობა გადაწყვიტა. ამ უკანასკნელმა მისვლა დაიგვიანა და შეკითხვაზე, სად იყო აქამდე, აქვე, ვენახში, სადაც ხეზე ირემი ისეა კუდით ჩამოკიდული, თითქოს ვინმეს ლეღვის ქურდობისთვის დაესაჯოსო, უპასუხა. მემატიანეთა ცნობით, მარტინმა სიცილი უცნაური სცენის წარმოდგენისთანავე დაიწყო და ასე გრძელდებოდა სამი საათის განმავლობაში, მანამ, სანამ მკვდარი იატაკს დაენარცხებოდა.
მარტინ არაგონელი 1396-1410 წლებში არაგონის, სიცილიის, ვალენსიის, სარდინიის და კორსიკის მეფისა და ბარსელონის გრაფის ტიტულებს ატარებდა. მმართველობის პერიოდში მან ამ მიწებზე მშვიდობის დამყარება შეძლო და, ალბათ, გაცილებით მეტსაც მოასწრებდა, რომ არა ერთი ავბედითი დღე, როდესაც მთელი ბატის შეჭმის შემდეგ მეფემ თავის გასახალისებლად კარის მასხარის მოხმობა გადაწყვიტა. ამ უკანასკნელმა მისვლა დაიგვიანა და შეკითხვაზე, სად იყო აქამდე, აქვე, ვენახში, სადაც ხეზე ირემი ისეა კუდით ჩამოკიდული, თითქოს ვინმეს ლეღვის ქურდობისთვის დაესაჯოსო, უპასუხა. მემატიანეთა ცნობით, მარტინმა სიცილი უცნაური სცენის წარმოდგენისთანავე დაიწყო და ასე გრძელდებოდა სამი საათის განმავლობაში, მანამ, სანამ მკვდარი იატაკს დაენარცხებოდა.
კომენტარები